» Calabria (1993) Muziek, oude brieven, geuren. Ik had vroeger een leraar Engels, hij was ooit vrachtwagenchauffeur geweest, dat vertelde hij eens, hij zei niet veel, op een middag liet hij een bandje horen voor de klas, Working Class Hero (John Lennon), iedereen schreeuwde er doorheen, wat is er van die man geworden, hij was toen nog wel jong, hij woonde in Lelystad geloof ik, ver van Doorn vandaan in ieder geval, ik herinner me ineens die middag, alles, de mensen, het voorjaar, het klaslokaal, het witte overhemd van die man dat hij altijd open had staan, de kleur van de linoleum-vloerbedekking (oranje-geel-rood), dat ik altijd op Hanneke lette (waar ze zat, wat ze aanhad, wat ze zei, tegen wie ze het zei, ik wilde haar doorgronden) wanneer was dit, dit was in 1979 of 1980, die leraar Engels bewonderde ik omdat hij zo stil was en pretentieloos onderwijs gaf, maar dat kon ik niet zeggen want hij was niet populair geloof ik, hij probeerde de tekst van het liedje van John Lennon uit te leggen, wat daarmee aan de hand was, hij liet het wel drie keer horen, hij vond het zelf erg mooi natuurlijk, ik neem dat mee voor de kinderen, zal hij wel gedacht hebben, maar denken de anderen nog wel eens aan hem? - hij had een bolle kop met kleine donkere oogjes en zwart stekeltjeshaar, al kalend op het voorhoofd, lieve kleine oogjes, ja, dertien, veertien jaar geleden, maar ik was al oud, al zeventien, ik had The Catcher in the Rye op mijn lijst staan en al drie keer gelezen, de affaire met Hanneke die mij afwees na drie maanden was al voorbij, dat kreeg nog een staartje, ik had een brommer toen, dat vond die leraar Engels - Menger heette hij, ineens weet ik het weer - prettig zonder dat hij het zei, dat had met motoren en olie te maken, daar hield die man volgens mij van, dagenlang door onherbergzame streken rijden en dan 's avonds een eenvoudige herberg aandoen, eten wat men je voorzet en dan in bed, de volgende dag vroeg op en nog wat aan de motor prutsen, de geur van olie en benzine, altijd alleen, daar droomde ik toen wel van, ik had het gehad met de mensen toen, in die tijd begon ik te schrijven over hoe alles toch zo kan mislopen en ik ging alleen uit kamperen naar België en schreef later over een meisje dat ik in de trein ontmoet had en dat mij vertelde dat ze naar Luxemburg moest - ze kwam uit Italië, uit Calabria, in het zuiden - en hoe ik in Maastricht op het station afscheid van haar moest nemen, haar zachtjes op haar wang zoende en wist dat ik haar niet weer zou zien, ik dacht het en zij zei het toen (later heb ik het zelf wel eens gezegd), het kon ook niet anders, hoe ze me in mijn hand kneep en de trein naar Luxemburg in stapte - het verhaal dat ik daarover schreef heette ook Calabria - en ik verder reisde naar Ster-Francorchamps; later zat ik in de klas tussen de anderen en dacht ik: ik heb alleen in Ster gekampeerd, dat kunnen jullie niet zeggen, misschien gaan wij daar ook nog eens naar toe, dan zie je Myro Chodorowski en de herberg, dan zie je de bron en de apenrots waar we 's nachts op kunnen zitten en naar de bomen kunnen kijken, elkaar kunnen vertellen over vroeger, maar het zal er wel niet van komen, het moet er misschien niet meer van komen, waar is het toen ik nog klein was toch misgelopen, ik weet het nu nog niet, ik zou nog steeds wel een motor willen hebben.
Zojuist was Working Class Hero op de radio, vandaar.   | ¶