'Ik wilde vroeger... ik vroeg aan mijn moeder of ze wilde ervoor zorgen dat ik niet meehoefde op schoolreisje. Dat is tekenend, ik heb dat nog... Recepties... al die toestanden... Een ingekankerd wantrouwen jegens georganiseerde feestelijkheden.
De liefde voor een kind is onvoorwaardelijk. Probeer nou eens je partner... probeer eens met je partner... probeer je partner nou eens onvoorwaardelijk lief te hebben. Al die chicks met die korte rokjes op die fietsjes, vooral zomers: je kan wel aan de gang blijven. Je moet je dagelijks herzien.
Ik ervaar kinderen als één grote aanvoer van geluk.
"Luister eens Lola, ik..."
"Ja, ik weet het, je houdt van me!"
Ze neemt al een loopje met me. Mijn enige speelruimte is de palm van haar hand.
Als je op zoek bent naar wat echt is, dan is dat het enige dat overblijft: ik streef naar hele duidelijke beelden.
Al die schouderklopjes en die hoe-gaat-het-ermee's: rot op. Ik ben achterdochtig, en daar heb ik gelijk in. Ik bekijk mensen over het algemeen als griezels, uit de grond van mijn hart. Mensen zijn zo ontzettend berekenend.
De titel van mijn nieuwe boek is waarschijnlijk: gezegend wrak.
Ik hou van alle mensen, als ze zich maar wassen.'
'Dat is 't misschien waar je je hele leven naar zoekt, dat en niets anders, een zo groot mogelijk verdriet om eindelijk jezelf te zijn voordat je sterft.'
Ik kan Herman helemaal volgen. Behalve die laatste (on)zin.
Ruben (URL) - 11 Februari 2004
'Mijn enige speelruimte is de palm van haar hand.' Prachtige zin. Kan ik weer de hele dag op teren.
Die laatste zin vind ik geen onzin. It crossed my mind a few times.
Aukje (URL) - 11 Februari 2004
Herman is er dan wel niet meer, maar is er dan toch weer wel.
JW - 11 Februari 2004
De laatste zin komt uit 'Reis naar het einde van de nacht' van L.F. Céline.
cockie (URL) - 11 Februari 2004
Wauw, een bladzijde uit je nieuwe roman! Ik wil nog!
klaus - 11 Februari 2004
Dit is een stuk beter van die stinkende frikadellen die je de laatste tijd uit de muur haalt.
klaus - 11 Februari 2004
Al ik zo vrij mag zijn. Klaus:
De eerst zeven citaten zijn van Herman Brood, dus meer zit er helaas niet in.
cockie (URL) - 11 Februari 2004
Dat dacht ik eigenlijk al. Anderzijds geen slecht idee, een roman uit citaten. Het lijkt me wel gemakkelijker er gewoon zelf één te schrijven.
Klaus - 12 Februari 2004
Voorheen regelmatig gebezigd experiment: Schrijf een aantal willekeurig in je opborrelende engelse zinnen onder elk op een briefje. Vertaal ze vervolgens, met hier en daar een voegwoordje of andere minimale aanpassing. Al snel lijk je een groots dichter. Met citaten kan dat, getuige het bovenstaande dus ook.
Vryage (URL) - 13 Februari 2004