Dat café heette 'Naar Boven', Vaselinestraat. Taxi Koningsplein. Het zal een maandagnacht zijn geweest en we kwamen zo'n beetje op dezelfde tijd aan.
Dag Herman, dag Frans. Hij had zijn honden bij zich, en dronk margarita's, de hele nacht — ik calvados. We hebben elkaar bediend, zonder woorden. Twee werelden, vijf barkrukken van elkaar.
We waren alleen daar. Een beleefde bardame erbij, hoogstens. Urenlang het trompetje van Chet Baker.
'Wat ben je lief voor mijn honden,' zei hij ten slotte.