Vanmiddag belde mijn moeder mij op en ze zei: ik heb slecht gedroomd, twee keer. Ik vraag: waarover? Over de meisjes in de Dintelstraat in Amsterdam, in 1948, ik wist hun namen niet meer, en ik wilde al die namen weten. En wat nog meer, vroeg ik.
En terwijl ik die vraag stelde, dacht ik: er zijn mensen geweest die me ervan hebben weerhouden dit soort gesprekken te voeren, mensen die niet hebben begrepen dat ze zelf niet het middelpunt zijn van de wereld. Ze hebben me er gelukkig niet van weerhouden van goede mensen te houden. Maar op een dag word ik natuurlijk ook boos, dat is niet te voorkomen.
Niet boos, maar ziedend. Ik heb zelf ook dromen gehad. Daar komen geen meisjes uit de Dintelstraat in voor. Daar komen alleen maar BMW 718i's in voor, en vooral veel Beretta's. Elke nacht weer Beretta's. Ik word de laatste tijd badend in het zweet wakker tussen de Berreta's. Hoe komt dat toch he. Heb ik ooit van die vrienden gehad? Nee. Mijn lieve vriend en huwelijksgetuige Martèl zei: jezus man, wat ben jij boos. Jij bent uitzinnig boos. En zo is het. Ik ben ziedend. Op een dag ga ik wraak nemen. Iedereen snapt op welke dag.