(23 april 2009)
Vandaag heb ik nieuwe schoenen gekocht. Het voelt alsof ik ze al maanden draag. Gisteren ook zoiets, toen heb ik een nieuwe broek gekocht, een zomerbroek. Vorige week heb ik een colbertjasje gekocht, ik heb jaren geen colbertjasjes meer gekocht, of gedragen. Je koopt zoiets voor gelegenheden.
Het huis is geschilderd.
Alles is nieuw.
"My new shoes wait by the door.
They are gleaming."
Raymond Carver
(Raymond Carver overleed op 2 augustus 1988, zo'n dag waarvan ik nog precies weet waar ik was.)
Bril, 13 januari:
"Tijd.
Daar draait in feite alles om. Tijd zat, tijd tekort, op tijd zijn, tijd van leven, tijd van komen en gaan, tijdgeest, plaatselijke tijd, tijdsverschil, tijd. In het vroegere Koningsbergen (nu Kaliningrad) zetten de mensen naar verluid hun klokken gelijk op de ochtend, middag en avondwandeling van de filosoof Immanuel Kant. Ik maak me graag een voorstelling van die man. Vast en zeker rijzig en langzaam, de handen op de rug, de neus in de wind, de voetstappen schrijdend, de jaspanden wapperend langs zijn schrale gestalte. Wat een orde moet er in de geest van Kant hebben geheerst.
In mijn geest daarentegen is het een potje. Onbetemde angstgevoelens en euforische openblikken wisselen elkaar af. Het leven is hard, maar niet moeilijk. De kunst is uiteraard er het maximale uit te halen, ik weet het anders ook niet."
28 januari:
"Le cafe qui parle bevindt zich aan de rue Caulaincourt, een slingerende straat in het heuvelachtige deel van Parijs, zo rond de Sacre Coeur, in Montmartre dus. In mijn jonge jaren was dit een deel van Parijs waar je altijd automatisch terecht kwam, maar hoe ouder ik werd, hoe minder aantrekkingskracht Montmartre had. Tot ik er vorig jaar op een zondagochtend per ongeluk belandde. Vrijwel onmiddellijk was ik verliefd op die rue Caulaincourt. Prachtige bomen, schitterende vergezichten over de stad, af en toe een flits van de witte baseliek."