Een normaal mens is een mens dat aan algemeen geldende normen voldoet. Veel mensen voldoen aan enkele van deze normen en vinden het dan wel genoeg. Zij hebben hun portie gehad. Een normaal mens dat aan alle algemeen geldende normen voldoet, is niet normaal. Want aan alle algemene normen voldoen is niet normaal. Kan iemand uitzonderlijk normaal zijn? Of is dit met elkaar in tegenspraak.
Een normaal mens heeft een normale intelligentie (IQ = 100). Jij hebt toch ook minstens 141, mag ik aannemen? Een normaal mens heeft een computer. Jij hebt toch ook een Apple? Dat was vroeger niet zo, dus is 'normaal' tijdgebonden. Een normaal mens komt uit het land waar de meeste mensen vandaan komen (=China), immers, uit Liechtenstein komen is niet normaal. In Nederland is het niet normaal dat men uit China komt. In Nederland komt men uit Nederland. 'Normaal' is dus plaatsgebonden.
Is men normaal wanneer men aan een normaal aantal normen voldoet? 'Hij daar voldoet aan alle normen die een mens normaal maken. Dat is niet normaal,' zou men kunnen zeggen.
Lees David Pernot. Hij intrigeert me mateloos.
Bij het lezen van David Pernot vraag ik me vaak af hoeveel van dit verhaal echt is en hoeveel literaire vrijheid. Hoeveel vlees onder de saus. En sta versteld van mezelf dat ik daarbij stilsta. Ik beweerde, nog niet zo lang terug, dat waarachtigheid een illusie was, net als andere illusies die de mens in het leven geroepen had om zijn universum vorm te geven. En dat dat niet strict nodig was, althans niet voor literatuur. Niet dus, drukt Pernot me hard met de neus op de feiten. Niet dat ik per se wil dat wat Pernot schrijft waarachtig is. Wel zou ik graag de waarachtigheidsfactor kennen. Dien ik alles of slechts een deel met de spreekwoordelijke korrel zout te nemen? Maar neen. We krijgen geen omlijsting, geen bijsluiter voor gebruik, geen duiding. Enkel de woorden, zonder de franje, nu sinds kort zelfs zonder titels. Ik verdenk Pernot ervan dat effect te beogen. Hij lijkt een nieuwe log-vorm te creëren. Waar woorden zich tot een verhaal vormen, zonder meer. Daarmee gaat het een stap verder dan de meeste logs, althans degene die ik ken. Iedereen logt gesluierd, maar steeds voelt met toch de persoon onder de bourka. Bij Pernot is dat anders. En dan vraag ik me weer af of dat er eigenlijk toe doet. Ik kom er dus niet uit. Inderdaad, intrigerend op zijn minst.
Er is nog een factor waarmee Pernot me in zijn greep houdt. Pernot wil ons laten geloven dat alles slecht gaat, zelfs als het goed gaat. Dat er niets is, dat is zijn axioma en vanuit dat besef gaat hij door. Met een hardnekkige overtuiging om de leegte leeg te houden. Men. Zal. Niet. Vullen. Of zoiets. Zijn kwetsbaar nihilisme schermt hij dan af met giftig cynisme. Tussen de witte regels door suggereert hij ook dat allen die dat niet inzien domme koeien zijn. De superioriteit van de narcistische zwartdenker. Telkens ik zijn wereld binnenstap word ik tegen beter weten in meegesleurd in dat wrange gevoel. Pernot’s – al dan niet geveinsd -- minderwaardigheidsgevoel, voel ik op me overgezet. Als ik al aan het fluiten was voor het lezen van zijn site, dan ben ik vaak stil nadien. Ik kan het nooit vrijblijvend lezen. Hij weet als geen ander dat nihilisme, dat elke post-moderne mens in zich draagt, te suggereren. Omgaan met dat niets/iets is voor velen een Grote Vraag des Levens. Vaak te confronterend en dus gemakkelijkheidshalve weggemoffeld. Hij slaagt er in dat monster uit de kerkers van ons bewustzijn te halen. Enkel met zijn verhaal. Straf.
sIrene - 07 Februari 2004
Normaal is een bedachte ideaaltoestand. Afwijkingen van het gemiddelde zijn regel. Niemand is normaal. En nog erger is het om normaal te moeten doen, van een ander.
ijsbrand (URL) - 09 Februari 2004
Pernot kan zinnen bouwen en een sfeer scheppen. Dat is meer dan van de meeste webloggers gezegd kan worden, vrees ik. Maar boeien doet hij niet. Hij is het bleke spook van Hermans met een scheef mutsje, een meisje en een Gispen-stoel. Als David het thema `O, wat ben ik getroebleerd!' laat varen, dan ga ik nog eens kijken.
Hiram (URL) - 09 Februari 2004
een normaal/gemiddeld iq schijnt tegenwoordig rond de 106 te liggen, dit in verband met verbeterde onderwijsmethoden.
coert (URL) - 09 Februari 2004
Intrigerend en herkenbaar. Hermans, Burroughs, Bukovski of iemand die ik kende? Waarom intrigeert het jou? Omdat je het zelf geschreven zou kunnen hebben, vijftien jaar geleden? Ik moet er - vreemd genoeg - om lachen. Voor een zwarkijker is het altijd bemoedigend iemand te ontmoeten die de wereld nog somberder bekijkt dan jij - bij vlagen - doet. Dat relativeert. Er is nog hoop...
Hildegard (1964) - 09 Februari 2004
Mooi ja, intrigeren nee. Ik denk bij bijna elke zin 'Grunberg', misschien omdat dezelfde wereldbeschouwing nogal nadrukkelijk wordt geëtaleerd.
Maar de vergelijking is een beetje flauw van mij en ik hoop dat die associatie snel weggaat.
mies (URL) - 09 Februari 2004
Oef, dank aan Hiram. En aan Mies. Ik was al bang dat ik niet normaal was.
Ruben (URL) - 09 Februari 2004
Een mooi stuk, vind ik. Erg leerzaam ook.
stefan (URL) - 09 Februari 2004