'Marokkanen sluiten zich gewoon nergens bij aan. Die profiteren alleen maar.'
Twee volzinnen, uitgesproken door Jan Marijnissen (Socialistische Partij), op 25 november 2007
Nederland is een fantastisch land. Een land met oorspronkelijke inwoners die zeggen: dat hebben we toch maar mooi gefikst. We staan in de top-10 van rijkste landen ter wereld. Onze bedrijven staan worldwide in hoog aanzien. Wij zijn, weet je wat wij zijn, wij zijn een gidsland. Er wordt naar ons geluisterd. Samen met Canada, Groot-Brittannië, de Verenigde Staten en nog zo'n paar landen vechten wij in Afghanistan voor een betere wereld. Vice-premier Wouter Bos is precies één maand ouder dan ik.
We horen erbij. VOC-mentaliteit. Wij hebben geweldige romanschrijvers en binnenkort krijgt een van hen de Nobelprijs voor Literatuur. Wij hebben zulke slimme wetenschappers dat meneer Khan hier zelfs hoogstpersoonlijk naartoe kwam om onze atoomgeheimen te stelen en Pakistan een atoombom te bezorgen (want zo is het gegaan). We komen op het EK in Oostenrijk-Zwitserland minstens in de halve finale. Oud-premier A.A.M. van Agt heeft spijt van zijn vroegere beslissingen over wapenleveranties aan Israël en maakt zich publiekelijk zorgen om het lot van Palestijnen. Dat deed hij twintig jaar geleden niet, zal ik u zeggen. En dat hij het nu wel doet, is meer omdat hij zijn geweten wil sussen dan om iets anders. Want zo zijn Nederlanders.
Want ik zal u zeggen: zolang u niet begrijpt dat werkelijk aanzien, of liefgehad worden, of liefhebben zelf, vereist dat u uw eigen voorwaarden vergeet, dat u zich verdiept in de voorwaarden van iemand uit een andere wereld, dat het zich verdiepen in de voorwaarden van iemand uit een andere wereld misschien wel het ultieme liefhebben is, dat u daarvoor uw best moet doen en nergens anders voor — zolang u dat niet begrijpt, en handelt naar hetgeen u niet begrijpt, schaam ik me ervoor dat ik een Nederlander ben.